Tijdens de lockdown zag ik het veel om me heen gebeuren… kinderen die zich verliezen in alles wat met een scherm te maken heeft. Moeilijk aanspreekbaar zijn ze en als je geluk hebt, kunnen ze nog even reageren tijdens een YouTube filmpje. Tijdens de online schooling, had ik het vaak niet door of ze in de les zaten of toch nog een Netflix serie zaten af te kijken. Ook werd non stop insta afgescrold en zaten ze te dm-en met klasgenoten. Als ik een whats app bericht stuurde, kreeg ik geen reactie wel een dm via Insta.
Voordat we op slot gingen, had ik nog wel in samenspraak met mijn man soort van scherm tijden afgesproken zodat we nog iets van controle erover hadden. Hierbij konden we het zodanig instellen dat op enig moment die dingen gewoon uit gingen en dat ze wel iets anders moesten gaan doen. Verstoppertje spelen of buiten lekker even voetballen. Als er weinig menselijk contact mogelijk is omdat er allerlei beperkingen opgelegd zijn, verliezen ze zich snel weer in de PlayStation en mobiele telefoon. Ik merkte dat ik zelf er ook wel een handje in had dat mijn schermen mogelijke uitvluchten waren. Soms is het gewoon lekker om even je verstand uit te zetten en eindeloos te scrollen over van alles en nog wat. Totdat mijn jongste opeens zei; ‘Ben je nou ook al verslaafd aan te telefoon’? Ik schrok en zei nee tuurlijk niet. Maar het was wel even een wake up call voor mij.
Een paar jaar geleden heb ik veel voorlichting gegeven op middelbare scholen aan jongeren over gewoontes. Ik merkte toen al dat niet alleen mijn kids maar veel jongeren met hen vastzaten aan hun scherm. Met name veel jongens doen allerlei spelletjes via de PlayStation en hoeven elkaar dan niet meer lijfelijk te zien. Als ik dan aan mijn zoon vroeg als hij uit school kwam, is het niet leuk om even met iemand af te spreken, dan hoorde ik mijn zoon roepen ‘ik zie hem zo wel in de ‘party’. Tijdens de voorlichtingen legde ik uit hoe een gewoonte een vlucht kan worden en uiteindelijk kan resulteren in een verslaving. Dit hangt natuurlijk ook nog af van een aantal andere factoren. Groepsdruk kwam vaak aan bod als één van de grootste oorzaken van het ontwikkelen van een ongezonde gewoonte. Er graag bij willen horen en niet bewust bezig zijn met welke vrienden ze nou echt willen zijn. Welke keuze kunnen zij hierin zelf maken, zonder bezig te zijn met wat de ander daarvan vindt. De gevaren van een gedragsverslaving lijken soms ver weg, maar helaas kan het je zo gebeuren, ook als je 15 jaar bent.
Zo zag ik dat thuis ook bij allerlei spelletjes op de PlayStation, als we ergens van thuis kwamen, moest er nog even ingelogd worden. En de meiden zijn vaak bezig met het maken van de leukste tiktok filmpjes en dan maar hopen dat die door iemand wordt opgepakt en viraal gaat. Hierdoor krijg je nog meer volgers en een kick om hiermee door te gaan. Ik maak me soms wel wat zorgen, want ik zie als geen ander de gevaren op de loer liggen als ze zich zo verliezen achter het scherm. Hierdoor merk ik dat het ik lastig vind dat ik dan aan het schipperen ben tussen de rol als moeder en als ervaringsdeskundige. Ik wil niet met het vingertje wijzen, maar tegelijkertijd zie ik wel hoe snel je in sommige gevallen een verslaving kan ontwikkelen.
Zolang ik in contact nog ben met mijn kids en ze aanspreekbaar én corrigeerbaar zijn op hun gedrag en dat ik niet merk dat ze aan het ‘uit staan’ zijn, gaat het denk ik nog goed. Alleen zit het soms in een klein hoekje als je een beetje verslavingsgevoelig bent.
