Het schijnt de gezelligste maand van het jaar te zijn, december… Allemaal knusse lichtjes, mooie opgetuigde kerstbomen met teveel kadootjes onder de boom. Als ik lekker op de bank lig, knallen ongevraagd alle ‘gezellige’ kerst commercials mijn huiskamer binnen. In de auto word ik non stop geconfronteerd met ‘last christmas’, dat elk jaar weer te vaak voorbijkomt.
Gezellig omdat we overal de leuke kerstborrels af kunnen struinen en zo gelegitimeerd kunnen drinken en alle borrels zorgen ervoor dat je door al die sociale moetjes heen kan komen. Vroeger leefde ik op die borrels, ik liep ze allemaal af met vriendinnen, met collega’s, met oud collega’s, moeders van school, moeders uit de buurt, enzovoort. Ik was overal wel aanwezig, want ik wilde natuurlijk niks missen en overal bij horen. Want ja dat vond ik wel belangrijk en als ik dan weer brak op mijn werk zat de dag daarna, was dat geen ramp. Sterker nog ik wist toch dat dat voor een paar uurtjes was, want het volgende borrelmoment had ik wel weer voor mezelf ingepland. Dus ja hoe gezellig was dit nou eigenlijk en voor wie deed ik het nou om al die borrels af te lopen?
En dan ook nog dat kerstdiner, altijd gedoe met wanneer naar wie met welke familie. Keuzes maken levert voor mij toch alleen maar stress op, en met dit soort gelegenheden in het kwadraat. En als we dan uiteindelijk met z’n allen aan een te mooie, sfeervolle bedekte tafel zitten, waar ik dan in de voorbereiding heel druk mee ben geweest, is het ook gewoon doordrinken om alle onderhuidse familie spanningen maar niet te hoeven voelen. Maar ja na een paar glazen zie je dat de (emotionele) grenzen verlegd worden en dan wordt er makkelijker gepraat over kwesties die doorgaans onbesproken blijven. En dan kan het ook nog eens zo verkeerd vallen, dat het hoofdgerecht niet eens meer gehaald wordt. Zoveel moeite en inspanningen gedaan om weer de allerlekkerste gerechten op tafel te zetten en dan ontploft toch die bom. Op zich natuurlijk niet verwonderlijk als je binnen de familie niet de onenigheden met elkaar uitpraat en de frustraties alleen maar blijven opstapelen. Dat moet er toch een keer uit.
Uiteindelijk is het voor mij gewoon de laatste maand van het jaar en net zoals de andere maanden gaat deze ook wel weer voorbij… Alleen deze maand is voor mij eigenlijk te beladen, te gekunsteld en het moet allemaal zo gezellig zijn…. Een paar jaar geleden zag ik het wel anders, als ik niet zou kunnen drinken, kon ik überhaupt niet deze maand overleven. Tot die decembermaand in 2016 dat ik na de zoveelste kerstborrel niet meer vlekkeloos uit de stad kon komen en in het Vondelpark belandde…. Gelukkig iemand die mij daar vond en 112 belde… Later bleek dit een keerpunt in mijn leven.
