Mijn dochter zei tegen mij, net nadat ik uit de rehab was gekomen, ‘bestaat er ook een kliniek voor mensen die verslaafd zijn aan koffie?’ Ik keek wat verbaasd op en vroeg ‘wat bedoel je precies? Ze antwoordde: ‘Ik heb het gevoel dat je nu opeens veel meer koffie drinkt omdat je geen wijn meer drinkt, volgens mij is dat ook niet zo goed’ voegde ze eraan toe. Ik probeerde het gesprek met haar aan te gaan en vroeg aan haar ‘dus alles wat misschien nu wat meer is dan anders is dan niet goed volgens jou’? Daar had ze verder geen antwoord op.
Uiteraard was dit voor mij stof tot nadenken: laat ik een beetje opletten dat ik niet in andere dingen ga doorslaan nu ik gestopt ben met drinken. Toch merkte ik dat ik heel erg gebrand was op een kop koffie s ochtends en niet eentje.. maar tegelijkertijd dacht ik dat hebben echt wel meerdere mensen. Al merk ik dat het best zou kunnen dat ik wat te geobsest ben: ik voelde me wel wat krumpy als ik de koffie miste voordat ik de deur uitging.
Ook andere gewoontes die voorheen normaal leken, legde ik nu onder een vergrootglas. Bijvoorbeeld eten; ik ontwikkelde een enorme ‘passie’ voor chocola, mijn lievelingswinkel zat niet om de hoek, maar ook daar reed ik graag een ommetje voor om het ‘binnen te halen’. Soms deed ik het ook wel stiekem en verstopte ik het in huis zodat de kinderen dat niet zagen. Want dat gebeurde, dat ik hele voorraden had aangelegd en me verheugde op iets lekkers en dan was het ineens weg. Ik ontplofte dan. Niet een hele normale reactie misschien, maar ik werd daar echt sikkeneurig van.
Sporten, minimaal vier keer per week, was een vast onderdeel van de week. Ik zou en moest perse op bepaalde momenten sporten en als ik dat oversloeg, had ik een slechte dag of mocht ik van mezelf niet alles eten wat ik die dag van plan was om te gaan eten. Soms ging er een gedachte door me heen, is dit wel ‘normaal’? Tegelijkertijd dacht ik sporten is alleen maar goed voor je dus er is helemaal niks mis mee.
Verder ontwikkelde ik sterke voorkeuren voor diverse online aanbiedingen en kon ik me verliezen in allerlei aankopen die geheel overbodig waren. Op enig moment wist ik echt niet meer waarom de postbode weer voor de deur stond en wat erin zat. Ik durfde dat niet te zeggen en lachte het weg door te zeggen, ach ja het was een aanbieding, deze kon ik echt niet laten liggen.
Nu de herfst weer in aantocht is, wil ik het graag weer knusser maken in huis en verlies ik me in geurkaarsen. Ik bestel de ene na de andere om te ervaren hoe die ruiken. En als ik er dan één heb gevonden die ik echt heel lekker vind, dan zorg ik ervoor dat ik meteen daar een voorraad van aanleg.
Soms vraag ik me dan af is dit omdat ik daar oprechte interesse in heb, of beweeg ik me van de ene obsessie naar de andere obsessie. Ik check het wel eens met vriendinnen en sommige kijken me heel raar aan en anderen herkennen wel wat dingen. Kortom ik kom er niet achter of ik nou echt te geobsedeerd ben in sommige dingen. Wat voor mij wel belangrijk is, dat ik altijd wel check wat mijn interne motieven zijn voor mijn gedragingen? Stop ik wat weg, vlucht ik ergens voor of vind ik bepaalde dingen oprecht heel leuk. Zolang ik daarvoor mezelf eerlijk antwoord op kan blijven geven, denk ik dat ik het nog best aardig doe…😊
