Ik heb een soort van haat-liefde relatie met de maand december.
De liefde voor de sfeervolle dingen gedurende deze maand, ik houd van (geur) kaarsen, lekker knus thuis filmpjes kijken, goed eten en gezellige mensen om me heen. De dagen worden korter, kouder en met de kaarsen aan knusser. Tegelijkertijd ervaar ik het als een maand waarbij er veel momenten zijn waar alcohol een prominente rol speelt. Of eigenlijk waarbij ik misschien een te grote obsessie heb voor alcohol en daardoor dit een te grote rol toe bedeel. In de tijd dat ik nog dronk was het natuurlijk ook wel soort van legitiem om in deze periode meer te drinken dan anders. Per slot van rekening dronken de meeste mensen wel wat meer deze maand en viel mijn drank gebruik, dacht ik, wat minder op. Dus te meer reden om gewoon elke dag de fles open te trekken want het is toch al bijna kerst.. In het oude normaal had je ook nog allerlei kerstborrels, die ik zeker allemaal afging, want tja ik wilde natuurlijk ook niks missen.
Het lijkt overigens wel of juist rond deze periode alcohol drinken ook meer onder de aandacht wordt gebracht. Uit cijfers blijkt namelijk dat er in december 50 % meer wijn wordt geïmporteerd dan andere momenten in het jaar. Dat begint natuurlijk al rond de periode van sinterklaas, al hoewel men dan ook veel bezig is met het schrijven van gedichten en het eten van pepernoten en chocoladeletters. Dus dat alcohol deze maand steeds zichtbaarder wordt, klopt dan ook met de cijfers en niet alleen met mijn obsessie. Niet alleen wijn wordt veel meer geïmporteerd deze maand ook de slijterijen kennen deze maand een omzet verhoging van 40%. Dus de thuisfeestjes en kleine lokale evenementen gaan gewoon lekker door, ook in deze tijd. De kerstborrels zijn er dus nog steeds alleen in andere vormen dan een paar jaar geleden. Ik vermoed dat Corona hier ook iets in doet, veel mensen hebben het gevoel dat veel dingen van hun worden ‘afgepakt’. Door de maatregelen is de bewegingsvrijheid wellicht wat verschoven maar de fles is dan een soort houvast en een zekerheid in deze tijd. Cliënten die ik tegenkom in mijn praktijk zijn vaak hierop vast gelopen. Het gemis van feestjes, diners en andere festiviteiten moeten toch op een bepaalde manier worden gecompenseerd. Het gedrag kan zich dan uiten in wat meer terug trekken, uit contact gaan en uiteindelijk maar een drankje gaan drinken. Vaak blijft het niet bij één…. Daarbij is de dag erop vaak hetzelfde en voordat je het weet zit je in een neerwaartse spiraal.
Naast het liefde aspect heeft december ook voor mij een haataspect dit heeft te maken met het feit dat ik vijf jaar geleden mezelf zo weinig de moeite waard vond, dat ik gevonden werd in het Vondelpark. Dat ik het zo ver heb moeten laten komen en niet eerder de regie over mijn leven weer kon vinden. Als ik terug ga naar dat gevoel van die pijn, word ik niet blij als ook het verdriet wat ik heb aangedaan bij mijn direct naasten. Dat was heel pijnlijk en heftig maar achteraf bleek het ook mijn keerpunt naar een heel ander leven… een leven waarbij ik kies om niet meer te drinken en een gezondere manier heb gevonden om met emoties om te gaan en gevoelige kwesties. Die gevoelige kwesties vind ik deze maand ook altijd een uitdaging, want ik wil niemand teleurstellen maar wel kunnen kiezen met wie ik aan de kerst tafel wil zitten… Eén ding staat als een paal boven water, ik ga voor de vierde keer nuchter de feestdagen in en daar ben ik stiekem wel trots op.
