Het einde van januari is weer in zicht; ik ben benieuwd hoeveel mensen hun alcohol vrije periode nu gaan inhalen komende maanden. Begin deze maand vroeg een vriendin aan mij hoe is dat voor jou dat veel mensen weer even een maand geen alcohol gaan drinken? Mijn eerste reactie was natuurlijk dat moet men zelf weten wat ze doen. Maar ze vroeg door je vindt daar toch wel wat van? Ja dacht ik tuurlijk vind ik daar wel wat van. Maar wát vind ik daar dan van? Ik zat na te denken en zei tegen haar, ik merk dat het wel lijkt alsof het elk jaar steeds populairder wordt en dat er ook meer mensen mee bezig zijn met allerlei verschillende soorten challenges. Daarnaast zie ik dat er steeds meer bekende en minder bekende mensen ‘even stoppen’ met alcohol drinken. Op zich is dat natuurlijk alleen maar een mooie ontwikkeling want alcohol is in meerdere opzichten niet heel goed voor je. Het lijkt dan dat het niet alleen even een maand niet drinken is, maar ‘gewoon voor een periode dat goed voelt’ en voordat ze het door is er opeens een jaar voorbij dat er niet gedronken is. Daarbij wordt dan in mijn beleving gedaan alsof dat het gemakkelijk is gegaan en het geen moeite heeft gekost om zo lange periode niet te drinken. De nadruk wordt dan gelegd op alle positieve bijvangst, goed slapen, meer energie en stuk productiever. Ik krijg daar dan toch een beetje jeuk van, want naar mijn idee wordt er voorbij gegaan aan het feit dat het voor heel veel mensen, zo ook voor mij, heel erg moeilijk was om alcohol te moeten laten staan.
Als je van te voren weet dat het stoppen met drinken tijdelijk is, is het vaak makkelijk vol te houden. Immers, na een maand pak je weer de draad op met een glas wij bij het eten. Zo zat ik er zelf vroeger ook in, of het nou een zwangerschap was of dry January, ik wist dat ik daarna weer kon gaan drinken. In mijn gedachtegang kon ik dat heel makkelijk voor mezelf verantwoorden. Ik kan best wel even zonder, met de wetenschap dat ik daarna weer ‘mocht’. Dit geld niet alleen voor het niet drinken van alcohol maar ook als je bijvoorbeeld tijdelijk een streng dieet doet. Ik kan best een tijd volhouden om minder koolhydraten te eten, maar als brood liefhebber wil ik wel op enig moment dat weer eten. Met de wetenschap dat het dan tijdelijk is, kan ik dat prima volbrengen.
Kortom of het nou dry January is of een andere challenge waarbij je even geen alcohol drinkt, ik merk dat ik dat ingewikkeld vind. Soms krijg ik ook het gevoel dat er mensen zijn die dan voor langere tijd gestopt zijn maar bij hoog en laag beweren dat er geen sprake is van een bepaalde mate van afhankelijkheid (voelen dat dat glas nodig is), maar dat het gewoon een bewuste leefstijl keuze is… daar zit voor mij denk ik wat irritatie. Interessant is dan waarom irriteert het mij? Ik vermoed omdat het gaat over eerlijkheid en je motieven checken. Is het naar buiten die positieve leefstijl benoemen en eigenlijk zelf veel ongemak van de alcohol ervaren en dat niet willen benoemen? Want laten we eerlijk zijn die katers en dat verstompte gevoel van die roes, is niet altijd een feestje.
Goed lang verhaal kort, het is denk ik wel mijn probleem. Ik heb vaak genoeg bewezen dat ik met alcohol niet tijdelijk kan stoppen. Genoeg pogingen gedaan om aan mezelf te bewijzen dat ik heel goed gedoseerd kon drinken; hiervoor heb ik allerlei maatregelen getroffen als het volgen van sapkuren, retreats bezoeken, diverse psychologen bezocht, etc. Uiteindelijk bleek mijn afhankelijkheid te groot en volledige onthouding was voor mij de enige optie. Misschien zit daar wel mijn jaloezie, dat anderen dat wel kunnen en ik niet …
