Blog alcohol werkvloer.
Op de maandagen was ik sowieso niet echt op mijn best op mijn werk. Ik moest echt beetje bijkomen van het weekend ervoor. Dit was nog ruim voor de corona pandemie, dus zeggen dat ik vanuit huis zou opstarten was in die tijd echt geen optie. Dus met pijn en moeite ging ik dan naar kantoor, probeerde goed te eten s ochtends, deed een leuk pakje aan en gelukkig had ik de mooiste spulletjes uit diverse potjes die ervoor zorgde dat aan de buitenkant niet veel aan de hand leek te zijn. Niks was wat het leek; ik voelde me echt niet top en de dag duurde veel te lang. Fysiek was ik uiteraard bij verschillende meetings aanwezig, maar de input leek echt nergens op. Ik dook altijd weg en als de vraag werd gesteld wat mijn inbreng ergens voor was, antwoordde ik steevast, ‘ik heb het in hoofdlijnen gelezen maar ik ben niet helemaal op de details aangesloten, ik kom daar inhoudelijk binnenkort bij je op terug’. Ik probeerde het uiteraard daarna nog wel in te halen maar hoe slechter het met mij ging, hoe minder vaak ik weg kwam met dit soort opmerkingen. De laatste maanden voordat het doek echt viel, ging het steeds slechter. Ik probeerde nog wel de taken te volbrengen waarvoor ik opgelijnd stond, maar ik merkte steeds vaker dat het niet meer lukte. En dat gaf mij een mislukt en nutteloos gevoel waar ik niet goed mee overweg kon. Dat gevoel dronk ik ook snel weer weg. De ziekmeldingen waren niet meer alleen op de maandagen. Uiteraard werd ik daar op aangesproken, ook daarop had ik een vast antwoord; ‘sommige mensen melden zich gewoon wat vaker ziek dan de ander daarbij ben ik helemaal niet zo vaak ziek als je kijkt naar de afgelopen jaren’. Maar dan ineens was het moment dat ik me bijna een jaar ziekmeldde en vervolgens nooit meer terug kwam…. En ja na die ziekmelding gaf de bedrijfsarts aan dat de komende vier maanden geen contact met mij opgenomen mocht worden door de werkgever. Achteraf heb ik hier nog wel een gesprek over gehad met mijn directeur en gevraagd of ze iets door hadden van mijn verslaving (die ik overigens toen niet zo zag). Dat in combinatie van het gedrag van de maanden daarvoor, was voor hem wel een optelsom en vielen de puzzelstukjes op zijn plek. Gelukkig heb ik uiteindelijk op een goede manier afscheid van hen genomen.
Als ik terug kijk op die periode is er best een aantal dingen die ik miste. Ik werkte bij een commerciële organisatie waarbij het in the end om gaat dat de omzetten en bijbehorende winsten worden behaald. Dat waren ook vaak de gesprekken tijdens bila’s en andere evaluatiemomenten. Het zou mij misschien meer geholpen kunnen hebben als de vraag werd gesteld: ‘ hoe gaat het nu met jou?’ Dat er wat meer aandacht was geweest voor de persoon achter het halen van de targets en andere activiteiten. Nu is het zo dat ik in die tijd natuurlijk niet gemakkelijk dat gesprek aan zou durven omdat ik me enerzijds schaamde en anderzijds ik in de veronderstelling was dat niks mijn schuld was en dat alle oplossingen buiten mezelf lagen. Toch denk ik dat daar het verschil gemaakt kan worden; Het gesprek met de werknemer over de persoon, wat speelt er bij je?
Als je de cijfers mag geloven, is overmatig alcohol gebruik iets wat vaak voorkomt; 1,9 miljoen mensen ervaren een boven gemiddelde problematische relatie met alcohol, dat resulteert zich in kortdurend verzuim, waardoor per jaar bijna 5,5 miljoen werkdagen hierdoor gemist worden. Om dit aantal te verkleinen en aan te tonen hoe belangrijk het is om ook op de werkvloer dit taboe te doorbreken ben ik samen met een collega een nieuw bedrijf gestart Sober@Work. Hiermee gaan wij het gesprek aan met organisaties om ze mee te nemen naar wat mogelijke signalen zijn, hoe herken je dit probleem en op welke manier maak je het bespreekbaar? Juist vanuit onze ervaring, zowel op zakelijkgebied als ervaringsdeskundig gebied, kunnen we de juiste toon zetten en op een laagdrempelige manier de juiste zorg bieden.
