Tijdens mijn klinische opname in Zuid Afrika bleek niet alleen dat mijn alcohol gebruik een probleem was geworden, maar werd mij ook duidelijk dat ik roofbouw had gepleegd op mijn lichaam. Dat was iets wat ik me niet zo realiseerde, ergens wist ik natuurlijk wel dat alcohol schadelijk was, maar ik stond daar niet zo bij stil. In de periode dat ik dronk deed ik er alles aan om dat maar niet te laten merken. Zo sportte ik drie tot vier keer in de week in alle vroegte om de alcohol mijn lijf uit te werken zodat ik weer ‘fris en fruitig’ naar mijn werk kon gaan. Ik was er op die manier heilig van overtuigd dat ik best wel goed voor mezelf zorgde. Niet realiserende dat een paar uur slaap na een paar flessen wijn dat dat niet een al te beste combinatie is. Op die manier hield ik het ogenschijnlijk best goed vol. Dat mijn lichaam ondertussen van binnen aan het protesteren was en dat mijn organen werden aangetast door de schadelijke alcoholische gifstoffen, was iets waar ik totaal niet mee bezig was. Gedurende deze opname werd ook aandacht besteed aan een gezonde levensstijl. Tijdens de groepstherapie legde ik uit hoe mijn dagen eruit zagen voordat ik de kliniek in ging. Vervolgens vroeg iemand mij of ik mij dan wel realiseerde hoe mijn lichaam er van binnen uit zag. Ik voelde me meteen aangevallen en ging meteen in de verdediging; ‘ ik heb een heel sterk lichaam dat kan echt veel hebben, ik rende halve marathons en had zeker drie keer per week kracht training….’. ik was allesbehalve de alcoholist die alleen maar op de bank lag, op deze manier zorgde ik heel handig dat de aandacht snel naar iemand anders ging tijdens deze groepssessie.
Nadat ik terug kwam uit de kliniek ben ik in therapie gegaan bij een psychotherapeut. Dit omdat ik mij nog zo onzeker voelde en dat er nog veel emotionele schade zat wat ik nog een plek wilde gaan geven. Na een aantal gesprekken maakte zij het bruggetje van het mentale stuk naar het fysieke stuk en stelde zij mij de vraag of ik mijn lichaam wel had laten checken nadat ik gestopt was met drinken. Ik dacht meteen weer aan die groep sessie in de kliniek en probeerde me nu open te stellen in plaats van het te bagatelliseren. Zij legde mij uit dat diverse lichamelijke gevolgen kunnen ontstaan na het overmatige alcoholmisbruik, waaronder ook borstkanker bij vrouwen. Jaarlijks krijgen 1000-3000 vrouwen borstkanker omdat ze alcohol drinken. Het grootste deel van de aan alcohol toe te schrijven sterfgevallen door kanker onder vrouwen wordt veroorzaakt door borstkanker. Al bij één glas alcohol per dag wordt het risico op borstkanker verhoogd, hoe meer iemand drinkt per dag, hoe groter het risico is op borstkanker. Ik dronk geen één glas per dag, maar een stuk meer en ik schrok ervan. Ze adviseerde me om langs de huisarts te gaan en een uitgebreide check te laten doen, zowel alle bloedwaarden als ook mijn borsten laten controleren. Pfff dat vond ik best even een ding.
Met lood in mijn schoenen maakte ik een afspraak bij de huisarts. Die vond het een hele goede stap. Tijdens het afkickproces ben je vaak het meeste van de tijd bezig om het emotioneel allemaal te managen maar worden de lichamelijke gevolgen vaak onderschat. Ze maakte alle papieren in orde en drukte mij op het hart om meteen als eerste een afspraak te maken voor een scan van mijn borsten. Doodeng vond ik het, maar ik ben het meteen ondergaan en gelukkig was dit allemaal in orde. Ik kwam er alleen achter dat de verwijzing voor de volgende stap, alle bloedwaarden verder in het lichaam te laten onderzoeken, al ruim twee jaar in de lade van de kast ligt. Mijn vermijdingsgedrag is op sommige momenten toch opeens best wel weer zichtbaar…. Misschien een idee om dat alsnog dit jaar te gaan doen….
