Jíj een alcohol verslaving, huh? Je bent toch moeder van drie kids? Een vraag wat veel ongeloof oproept en waar ik me ongemakkelijk bij voel. Tja klaarblijkelijk kan dat dus samen gaan, ik heb daar niet voor gekozen. Als ik kijk hoe mijn drank gebruik zich ontwikkeld heeft de afgelopen 25 jaar, denk ik dat ik de afslag van het aangaan van verantwoordelijkheden, ergens heb gemist. In mijn 20-er jaren wist ik niet goed wat ik wilde gaan doen en had ik een redelijk zorgeloos bestaan in Amsterdam. Na wat wisselingen heb ik uiteindelijk een studie afgerond, omdat het halen van een papiertje ‘een must’ was. Eigenlijk was ik in die periode meer bezig met feestjes, vakanties en andere afleidingen dan bedenken wat ik nou eigenlijk echt wilde worden. Op enig moment waren de meeste mensen om mij heen bezig een huisje boompje beestje bestaan te ontwikkelen, daar had ik toch best wat moeite mee. De eerste banen die ik had, bij een uitzendbureau, waren best serieus, maar daarnaast vond ik alle afleidingen erom heen belangrijker.
Toch had ik het gevoel om aan een soort plaatje te voldoen en wilde ik voor mijn 30e een man en een kind. En zo geschiedde. Op mijn 28ste getrouwd en 29 jaar was ik toen mijn eerste dochter werd geboren. Nadat ik negen maanden had zitten broeden en niet had gedronken, was het toch echt wel weer mijn beurt. Soms liep mijn drankgebruik wat uit de hand, maar ach dat kon de beste overkomen. De rol van het moeder zijn en alle verantwoordelijkheden die daarbij kwamen, vielen mij best zwaar. Ik schaamde me hiervoor en dronk dat gevoel snel weg. Nadat ons eerste kind was geboren, was ik al snel zwanger van de tweede, wisselde ik van baan, verhuisde en verbouwden we ons nieuwe huis. Alles leek goed te gaan, maar ik voelde me niet blij en ik vond het ingewikkeld om alle ballen in de lucht te kunnen houden. De druk die ik voelde of die ik mezelf oplegde was best intens. Op alle leefgebieden wilde ik het zo goed mogelijk doen, terwijl ik kampte met een diep geworteld gevoel van onzekerheid en weinig eigenwaarde. Ik twijfelde over alles of ik het wel goed deed. Nadat ons derde kind werd geboren, ik wilde heel graag drie kinderen omdat ik zelf ook uit een gezin van drie kwam, werd het nog drukker. Hierdoor merkte ik dat het mij niet goed lukte om de druk van buitenaf te managen en mijn zwakheden te verbloemen. Ik dacht dat alcohol mij hielp in die periode; na een drukke werkdag met allerlei deadlines, was het ‘me-time’ met de fles. Nadat ik de logistiek had gesjeft om de kids van en naar de sportclubjes te rijden, mocht ik naar de kroeg. En zo leek het alsof alcohol mijn grote vriend was. Ik snakte er steeds eerder naar en waar ik zei dat ik na twee glazen naar huis ging, bleek ik weer mijn afspraken niet na te kunnen komen. De kinderen werden ouder en mijn probleem werd zichtbaarder ook voor hen. Uiteindelijk ging het niet meer en heb ik gezegd dat ik even naar het buitenland moest. De oudste twee voelden dat er wat aan de hand was maar kon de vinger er niet goed op leggen, ik was wel eens dronken maar dachten zo erg is het toch niet. De oudste voelde zich erg verantwoordelijk thuis toen ik er niet was, en dacht mijn rol te moeten overnemen. Ze voelde een bepaalde verantwoordelijkheid die niet van haar was. Pas achteraf heb ik met veel schuld en schaamte uitgelegd wat de echte reden was van mijn twee maanden afwezigheid; het werken aan de oplossing van mijn alcoholverslaving.
