Wat als de muren op je afkomen, en de fles de enige oplossing lijkt?
Wat doe je als alcohol je leven overneemt, en je vaker dan je lief is naar de fles grijpt om sociale situaties het hoofd te bieden? Het overkomt voormalig Salesmanager Saskia van der Zee (43), totdat ze in 2017 besluit om voortaan nuchter door het leven te gaan. Ze bezoekt een afkickkliniek, stopt met drinken en verruilt haar salesbaan om coach te worden bij haar eigen bedrijf: Happy Sober. Voor JAN blogt ze over haar ervaringen. Ditmaal over de worstelingen om nuchter te blijven, als er een wereldwijde pandemie heerst.
Vrijwillige lockdown
Drie jaar geleden kwam ik terug van een vrijwillige ‘lockdown’. Ik zat twee maanden achter gesloten deuren om voor het eerst in mijn leven de confrontatie met mezelf aan te gaan. Het doel: afrekenen met mijn alcoholverslaving. Tijdens deze gedwongen lockdown komen oude patronen weer naar boven: het lopen naar de supermarkt en weer terug naar huis, je daar vervolgens opsluiten, de fles opentrekken. Een ritueel dat zich een paar keer herhaalt.
Mijn emmer liep over
Het eerste wat ik (net als heel Nederland) dacht toen ik hoorde over het coronavirus, was dat het allemaal wel mee zou vallen. Maar toen ging het snel. Scholen dicht, horeca dicht, alles dicht. Iedereen zo min mogelijk de deur uit. Voor iemand die niet goed tegen veranderingen kan, waren dit in een keer wel erg veel wijzigingen voor mijn anders zo overzichtelijke leventje. Er bekroop mij een gevoel van enorme onrust, machteloos en ontevredenheid. Mijn emmer liep over en met name mijn directe omgeving heeft daar last van. Als ik zelf voor verandering kies, ben ik daarop voorbereid en kan ik het doseren. Dit was eng.
De enige die meewerkte, was ikzelf
Natuurlijk probeerde ik een planning te maken voor mezelf en de kinderen; ik bedacht allemaal leuke taken in huis, oud speelgoed verkopen via Marktplaats, kledingkasten opruimen, oud Nederlandse spelletjes doen en om de beurt ’s avonds koken. Tenslotte mag er maar één iemand van het gezin de supermarkt in. Maar helaas, de enige die daaraan meewerkte, was ikzelf. En ik zat me te ergeren aan eindeloze series die vanuit de bank gekeken werd. Ik dacht: Wat maakt het allemaal uit, wie wat doet hier in huis? Niemand heeft het in de gaten als ik toch gewoon drink? Hoe lang gaat deze situatie nog duren? Ik voelde die onzekerheid en angst, en wilde die gevoelens dempen. Trouwens, in deze bizarre en surrealistische wereld waar we nu in zitten, mag het toch ook wel weer? Een beetje drinken? Uiteindelijk worden we allemaal een keer ziek. De onderhandeling in mijn hoofd over wel of niet drinken ging nog een tijdje door. Tot ik mezelf tot de orde riep en me afvroeg: wat is nu precies je angst?
Tegenover angst staat vertrouwen
Tijdens mijn hardloopuurtje ‘s ochtends realiseerde ik me dat tegenover angst vertrouwen staat. Maar hoe kan ik in deze tijd op mezelf vertrouwen, als mijn gedachten alle kanten opgaan? De gevoelens van angst, isolement en onzekerheid maakten langzaam ruimte voor dankbaarheid. Ik realiseerde me dat mijn gezin en ik nog gezond zijn en dat ik best wel wat structuur heb aangebracht in het losse zand. Ondertussen had ik een aantal leuke cliënten mogen coachen door middel van videobellen. Kortom, confrontatie met jezelf is zeker niet altijd leuk, maar als je weet waar je bang voor bent, dan kun je eraan werken. En laat me je een ding vertellen: dat lukt niet als je jezelf verdoofd met de fles.
Vraag aan Saskia
Heb je na het lezen van dit artikel een vraag aan Saskia, over alcohol, minderen met drinken of over verslaving? Deze kun je mailen naar vraagaansaskia@gmail.com. Saskia zal je dan persoonlijk antwoorden.
